Proszê sobie wyobraziæ, ¿e istnia³ czas – i to nie tak dawno – kiedy w ró¿nych miejscach na ¶wiecie, w tym i w Ma³opolsce, mo¿na by³o spo¿ywaæ praktycznie tylko produkty lokalne i regionalne. Dzisiaj ujednolicenie nie tylko widaæ w sposobie ubierania siê, kreacji identycznych modeli samochodowych dla mieszkañca Pekinu czy Wi¶nicza, podobnych kursów i form my¶lenia na uniwersytetach, lecz globalna standaryzacja chyba najbardziej wyczuwalna jest na talerzu.

Dlatego nie mo¿e dziwiæ stwierdzenie, ¿e odbudowa w³asnej to¿samo¶ci kulturowej powinna rozpocz±æ siê od zweryfikowania tego, co codziennie rano, pod wieczór i w po³udnie trafia do naszych ust i za chwilê staje siê poniek±d czê¶ci± nas samych. W³a¶nie, produkty lokalne i regionalne oraz troska o nie, to nie budowa kolejnych skansenów i muzeów etnograficznych, lecz wyra¿anie samych siebie, poznawanie prawdziwie ¿yciodajnych korzeni i podkre¶lanie w³asnej indywidualno¶ci.