Dzi¶ koñczymy nasz Tydzieñ Slow Foodowy jednak to nie koniec przygody z tym zagadnieniem, na pewno jeszcze niejednokrotnie powrócê we wpisie do jakiego¶ przepisu czy ogólnie rozumianej idei ruchu Slow Food. Ostatni± czê¶æ informacji o Slow Food chcia³abym po¶wiêciæ Polsce, tak¿e teraz kilka ciekawostek o tym czy Polacy ¿yj± bardziej slow czy fast.

W Polsce Slow Food, tak popularny na ca³y ¶wiecie, pojawi³ siê dopiero w roku 2002. Taka kolej rzeczy jest najprawdopodobniej wynikiem polskiej mentalno¶ci – chêci czerpania z Zachodu i pozostawieniu w zapomnieniu tego, co tu na miejscu jest naprawdê warto¶ciowe. Pierwszy projekt oddzia³u realizowany pod nazw± „Oscypek” zakoñczy³ siê wielkim sukcesem. Zadaniem projektu by³o wprowadzenie regulacji prawnych, które umo¿liwi³yby legaln± sprzeda¿ tego tradycyjnego polskiego sera produkowanego na Podhalu oraz jego promocjê w Polsce i na ¶wiecie. Dzi¶ na terenie naszego kraju ¿ywno¶æ ze znakiem ¶limaka produkowana jest przez oko³o 40 drobnych firm.

Prezesem stowarzyszenia Slow Food w Polsce jest Jacek Szklarek. G³ównym zadaniem organizacji jest pomoc producentom ¿ywno¶ci regionalnej w promowaniu ich produktów, równie¿ na ¶wiecie. Stowarzyszenie niezwykle pomog³o w przygotowaniu ustawy normuj±cej zasady prawne odno¶nie wytwarzania produktów regionalnych na terenie Polski, inaczej w ¶wietle prawa unijnego polscy drobni producenci nie mieliby racji bytu, a tradycyjne metody wytwarzania produktów uznane by³yby za nielegalne.

Pierwsze polskie convivum (podstawowa jednostka organizacyjna ruchu) powsta³o w Krakowie, mie¶cie które wed³ug wiêkszo¶ci najbardziej kojarzy siê z kultur± i dobrym smakiem. Pozwolê sobie przytoczyæ tutaj definicjê convivium, gdy¿ moim zdaniem jest ono godne uwagi, mianowicie: „zrzeszenie osób my¶l±cych podobnie, podobnie czuj±cych i w podobny sposób potrzebuj±cych przyjemno¶ci ze smakowania – maj±cych wspólny cel: zapewniæ sobie i nam wszystkim mo¿liwo¶æ pe³nego czerpania i korzystania z odkryæ kulinarnych ca³ej ludzko¶ci”. Ciekawe!

W Polsce Slow Food jest bardziej rozwiniête ni¿ mog³oby siê nam wydawaæ. Sk±d takie za³o¿enie? A wiêc elementem Slow Life jest idea Miast Cittaslow, gdzie ca³e spo³eczno¶ci ¿yj± w zgodzie z natur±. Tak jak podstaw± ca³ego ruchu, tak i tu wszystko wywodzi siê ze stwierdzenia, i¿ cz³owiekowi i otaczaj±c go przyrodzie najbardziej zagra¿a prêdko¶æ i to w³a¶nie ten po¶piech uniemo¿liwia nam delektowanie siê ¿yciem..

Cittaslow s± to miasteczka do 50 tys. mieszkañców, w których wprowadzono zakaz wstêpu na lokalny rynek supermarketów i sieci barów fast food. W miejscach zas³uguj±cych na miano Miast Cittaslow zaczêto rekonstrukcjê i rozwój miejscowego rzemios³a. I tutaj równie¿ Polska ma swój udzia³, gdy¿ do Miêdzynarodowego Stowarzyszenia Miast Cittaslow przyst±pi³y ju¿ Biskupiec, Bisztynek, Lidzbark Warmiñski i Reszel. Na terenie wymienionych miast zarówno samorz±dy, jak i mieszkañcy skupiaj± siê obecnie najbardziej na ochronie ¶rodowiska i dóbr kulturalnych.

Warmia i Mazury oczywi¶cie odwiedzane s± przez w³oskich przedstawicieli Cittaslow w celu kontroli rozwoju idei. Dotychczasowa wspó³praca uk³ada siê doskonale, gdy¿ w³oscy reprezentacji organizacji jak sami stwierdzili, s± zauroczeni wyj±tkowo¶ci± tego regionu. W kwestii produktów najwiêksz± furorê zrobi³y lidzbarska dziczyzna i reszelskie koronki i hafty.

Produkty rekomendowane przez Slow Food mo¿na kupiæ w delikatesach (np. Alma) oraz sklepach ze zdrow± ¿ywno¶ci±. Ponadto niektórzy producenci prowadz± sprzeda¿ wysy³kow±. Lista produktów zas³uguj±cych na opiekê organizacji wci±¿ ro¶nie, a oto niektóre z nich:

• oscypek, bundz owczy i bryndza, • kie³basa lisiecka, polêdwica w zio³ach, • miody pitne, • bu³ki kukie³ki, chleb ¿ytni z ³opaty na zakwasie, • miody, soki, • powid³a ¶wieckie, • olej rydzowy (z lnianki), • ciasteczka.

Pe³na lista polskich produktów wraz z producentami dostêpna na oficjalnej stronie internetowej organizacji. Na li¶cie ¶wiatowych produktów polecanych przez Slow Food najbardziej znane s± takie pozycje jak: ziemniaki andyjskie z Peru, ¶liwki slatko z Bo¶ni i Hercegowiny, chilijskie kury znosz±ce b³êkitne jajka, tybetañski ser z mleka jaków, ser cheddar z hrabstwa Somerset z Anglii, hiszpañska czarna fasola tolosa, czy wanilia z Madagaskaru.

Jedynym minusem ¿ywno¶ci spod znaku Slow Food jest jej cena, która jest wy¿sza od ceny produktów powszechnie dostêpnych. Jednak naprawdê polecam przy najbli¿szej okazji zdecydowanie siê na zakup jednego z takich produktów, skosztowanie wyj±tkowych smaków charakterystycznych jedynie dla Polski, a przy okazji wsparcie tych producentów, którzy wci±¿ walcz± a¿eby te wyj±tkowe smako³yki o niepowtarzalnych walorach smakowych „nie umar³y” ¶mierci± naturaln±, czyli nie pozosta³y po prostu zapomniane.

Tekst pochodzi ze strony naturalno.pl